Μ. Αναγνωστάκης

Δρόμοι παλιοί που αγάπησα και μίσησα ατέλειωτα
κάτω απ’ τους ίσκιους των σπιτιών να περπατώ
νύχτες των γυρισμών αναπότρεπτες κι η πόλη νεκρή

Την ασήμαντη παρουσία μου βρίσκω σε κάθε γωνιά
κάμε να σ’ ανταμώσω κάποτε φάσμα χαμένο του πόθου μου κι εγώ

Ξεχασμένος κι ατίθασος να περπατώ
κρατώντας μια σπίθα τρεμόσβηστη στις υγρές μου παλάμες

Και προχωρούσα μέσα στη νύχτα χωρίς να γνωρίζω κανένα
κι ούτε κανένας κι ούτε κανένας με γνώριζε με γνώριζε

Κυριακή 4 Αυγούστου 2013

Η ΜΟΝΑΞΙΑ

είναι αβάσταχτη όταν χάνεις έναν από τους 2-3 καλύτερους φίλους σου
...
ο φίλος μας ο Γιώργης δεν θα πιει μαζί μας ξανά ρακί
πριν ακριβώς ένα μήνα ήταν η τελευταία εκεί στην Φοινικιά
ο αποχαιρετισμός μας ήταν περίεργος
προσπαθώ ακόμα να θυμηθώ τι είπαμε...

Καλή αντάμωση

Αναρτήθηκε από στις

1 σχόλιο:

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)