Μ. Αναγνωστάκης

Δρόμοι παλιοί που αγάπησα και μίσησα ατέλειωτα
κάτω απ’ τους ίσκιους των σπιτιών να περπατώ
νύχτες των γυρισμών αναπότρεπτες κι η πόλη νεκρή

Την ασήμαντη παρουσία μου βρίσκω σε κάθε γωνιά
κάμε να σ’ ανταμώσω κάποτε φάσμα χαμένο του πόθου μου κι εγώ

Ξεχασμένος κι ατίθασος να περπατώ
κρατώντας μια σπίθα τρεμόσβηστη στις υγρές μου παλάμες

Και προχωρούσα μέσα στη νύχτα χωρίς να γνωρίζω κανένα
κι ούτε κανένας κι ούτε κανένας με γνώριζε με γνώριζε

Πέμπτη 12 Μαρτίου 2009

16 Μαρτίου Ξανά ...

12 Μαρτίου 2009
Δεύτερη φορά που πάω και δεν Ειναι...
ΕΤ1 Καρυωτάκης...
πίσω δεξιά ο πορτοκαλής γάτος
δεν έχω ετοιμάσει ακόμα τίποτα
Ουφ... ευτυχώς στου Γιάννη εχει φως απόψε
Αναρτήθηκε από στις 2 σχόλια:
Εγγραφή σε: Αναρτήσεις (Atom)