Financial Times: Τελείωσε η εποχή της μεσαίας τάξης

(Αναδημοσίευση από defencenet.gr)

Η εμπειρία της μεσαίας τάξης ήταν ανέκαθεν η εξής: Ο άνθρωπος έχει την επαγγελματική του ταυτότητα. Είμαστε αυτό που κάνουμε. Επιλέγουμε επαγγέλματα που ταιριάζουν στον χαρακτήρα μας και στην συνέχεια αυτά τα επαγγέλματα διαμορφώνουν τον χαρακτήρα μας.

Οι σχολαστικοί άνθρωποι γίνονται λογιστές και στην συνέχεια η λογιστική τους κάνει ακόμη πιο σχολαστικούς. Ειδικά οι άνδρες, πάντα καθορίζονταν εν μέρει μέσα από την δουλειά τους.

Αλλά αυτή η εποχή τελειώνει. Με την οικονομική κρίση και την τεχνολογική αλλαγή (τα ρομπότ καταλαμβάνουν τον πλανήτη), μειώνεται συνεχώς ο αριθμός όσων έχουν μια ικανοποιητική δουλειά ή μένουν στο ίδιο επάγγελμα για πάντα. Ο άνθρωπος σταματά να είναι η δουλειά του. Κι αυτό τον υποχρεώνει να βρει νέα ταυτότητα.

Έχω περάσει πολλά χρόνια κάνοντας ερασιτεχνικές έρευνες πάνω στην επαγγελματική ταυτότητα. Ένας δικηγόρος μου «απέσταξε» τα ουσιώδη χαρακτηριστικά του επαγγέλματός του: «Πρέπει να συνταχθείς με όποια πλευρά της υπόθεσης σε προσλαμβάνει, οπότε πρέπει να είσαι ανήθικος. Και πρέπει να είσαι επίσης πειστικός. Είναι το προφίλ του ψυχοπαθή».

Ένας πρώην δημοσιογράφος που πέρασε στις τραπεζικές επενδύσεις, μού έδωσε την δική του άποψη για τους τραπεζίτες: «Άνθρωποι που τους ενδιαφέρει το χρήμα, συνήθως γιατί μεγάλωσαν με την έλλειψή του».

Οι πολιτικοί απαξιώνονται, αλλά από την δική μου εμπειρία κρίνω ότι τείνουν να είναι φιλικοί και κοινωνικοί. Όταν κάποτε έπεσα τυχαία σε ένα δωμάτιο γεμάτο αριστερούς πολιτικούς από όλο τον κόσμο, πρόσεξα κάτι άλλο: Σχεδόν όλοι έδειχναν καλά. Είναι οι άνθρωποι που έχουν αρκετή αυτοπεποίθηση ώστε να μπαίνουν σε de facto διαγωνισμούς δημοτικότητας και να βλέπουν τα πρόσωπά τους μεγεθυμένα σε πόστερς.

Οι επαγγελματικές ταυτότητες αλλάζουν με τον χρόνο. Όταν μπήκα στην δημοσιογραφία πριν από 20 χρόνια, ήταν μεθυστικό επάγγελμα. Μετά ήρθε το Ίντερνετ και απαιτούσε σχεδόν ασταμάτητο γράψιμο με μειωμένο μισθό. Σήμερα οι δημοσιογράφοι είναι μάλλον εργάτες και, όλο περισσότερο, γυναίκες (Ο ταχύτερος τρόπος για να κυριαρχηθεί από γυναίκες ένα επάγγελμα, είναι η μείωση των μισθών).

Το ακαδημαϊκό έργο κάποτε προσέλκυε ανθρώπους που τους άρεσαν οι ιδέες. Αλλά με την διολίσθηση της «καθολικής θεωρίας» και την πίεση για δημοσίευση ατελείωτων όγκων συγγραμμάτων, οι ακαδημαϊκοί σήμερα τείνουν να είναι σκληρά εργαζόμενοι τύποι, αποφασισμένοι να αφιερώσουν την ζωή τους σε μικροσκοπικές ιδιαιτερότητες (στην ολλανδική αργκό, αυτοί οι τύποι χαρακτηρίζονται «λάτρες μυρμηγκιών», που έχουν εμμονή με μικροσκοπικά πράγματα).

Κάποια άλλα επαγγέλματα τα καταστρέφει η τεχνολογία. Όταν ένας βιβλιοπώλης με ρώτησε να του αναφέρω το αγαπημένο μου βιβλιοπωλείο, απάντησα ανοήτως «η Amazon» και απάντησε με μια κραυγή: γι’ αυτό η δημοσιογραφία αντικαθίσταται από τις δημόσιες σχέσεις.

Τα θύματα αυτών των αλλαγών χάνουν τις επαγγελματικές τους ταυτότητες. Αυτό συμβαίνει στους περισσότερους διαφημιστές, για παράδειγμα, γύρω στην ηλικία των 40. Στις συγκεκριμένες περιπτώσεις, η ιστορία που έχει ο καθένας για το ποιος είναι, ξαφνικά καταρρέει. Αυτός είναι ένας λόγος που οι άνεργοι τείνουν να είναι δυστυχισμένοι. Οποιαδήποτε ξαφνική αλλαγή στο εργασιακό στάτους φέρνει σύγχυση και σε οικογένεια και φίλους.

Εμείς στην μεσαία τάξη, ζούμε απλώς ό,τι έζησε η εργατική τάξη από την δεκαετία του 1970. Οι μεταλλωρύχοι και οι εργάτες στα εργοστάσια είχαν σκληρές, δυσάρεστες δουλειές, αλλά εκείνες οι δουλειές προσέδιδαν ταυτότητα, εν μέρει επειδή ακριβώς ήταν σκληρές. Σήμερα οι περισσότερες δουλειές της εργαζόμενης τάξης περιλαμβάνουν την παροχή υπηρεσιών: Σερβιτόροι, ταξιτζήδες, φύλαξη παιδιών ή ηλικιωμένων. Αλλά είναι δύσκολο να χτίσεις μια ταυτότητα από την παροχή υπηρεσιών.

Το χάσμα των τάξεων ξεχωρίζει τους ανθρώπους που επιλέγουν την δουλειά τους εκείνους που δεν την επιλέγουν. Οι σημερινοί νέοι κατά κανόνα δεν την επιλέγουν. Αν έχουν δουλειά, είναι συχνά στην παροχή υπηρεσιών. Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να αυτοκαθοριστούν χωρίς το πλεονέκτημα της επαγγελματικής ταυτότητας.

Αρκετοί το κάνουν μέσω της κατανάλωσης: Είσαι ο Mac σου ή ο αγαπημένος σου καφές. Τα social media προσφέρουν άλλες στρατηγικές. Στο Twitter, έχεις 160 χαρακτήρες για να γράψεις την βιογραφία σου –στην ουσία να δηλώσεις την ταυτότητά σου. Οι νεότεροι άνθρωποι συχνά αναφέρουν απλώς την αγαπημένη τους ομάδα ή μάρκα ή χρησιμοποιούν κάποιο εξυπνακίστικο tag.

Για πολλούς ανθρώπους, ο λογαριασμός τους στο Twitter ή η σελίδα τους στο Facebook είναι η ταυτότητά τους. Είναι ο χώρος όπου παρουσιάζουν τον εαυτό τους στον κόσμο. Αυτές οι ιστοσελίδες έχουν απογειωθεί επειδή οι άλλες ταυτότητές μας έχουν αποδυναμωθεί –ή όπως το θέτει ο κοινωνιολόγος Zygmunt Bauman, έχουν γίνει πιο «ρευστές».

Οι άνθρωποι κάποτε καθορίζονταν μέσα από την δουλειά, την θρησκεία, την πατρίδα και την οικογένειά τους. Όμως στους σημερινούς υλιστικούς, άνεργους, παγκοσμιοποιημένους καιρούς όπου όλο περισσότεροι από εμάς ζούμε μόνοι, δεν είμαστε πια σίγουροι για το ποιοι είμαστε.

Άκου... Δες... σε ποιανού την "Πατρίδα" ζούμε;

Όλι Ρεν:

Το 2016 οι νέες αντικειμενικές αξίες ακινήτων στην Ελλάδα

και δεν μιλάει κανείς...

Πρόταση μομφής...

Λέει ο Σαμαράς:
Η πρόταση μομφής δηλητηριάζει το πολιτικό κλίμα!!!
Λέω γώ:
Ήταν που ήταν τόφαγε κι ο γάϊδαρος;
ή μήπως πάει να το διασώσει ...;;;

Η Ιστορία για τούτη την εποχή θα γράψει
πως για την φτώχεια και το ξεπούλημα της χώρας
για όλα τα δεινά που σήμερα περνάμε,

φταίει το: Έλλειμμα Πολιτικών 
(όσο για την λέξη  "Ηγέτης" έχει σβηστεί  από το Ελληνικό λεξικό)

Φόρος στα τζάκια (όχι στα μεγάλα προς Θεού)

Για γέλια ή για κλάματα; για ανικανότητα ή ηλιθιότητα,
για φόνο εκ προμελέτης μπορεί να χαρακτηριστεί:
Δεν αγοράζεις πετρέλαιο, και πως ζεσταίνεσαι?
δεν πεθαίνεις από το κρύο; ε... κάτι κάνεις φίλε,
κάτι κάνεις και μας το κρύβεις, δεν το δηλώνεις άρα είσαι φοροκλέφτης!!!
την πάτησες όμως: μόλις... το βρήκαμε το Μέτρο (γαμώ τα Μέτρα πια)
ειδικοί αστυνομικοί με μαύρα θα ελέγχουν τις καπνοδόχους σας
μπορεί να είναι και ιπτάμενοι λέει... και όπου μυρίζουν καπνό: (α!!! αυτός εδώ καίει το τζάκι του) θα τρέχουν να βάζουν πρόστιμα ...

Πόσο γελοίοι  πια,
ας αποφασίσουν
Τι θέλουν να σώσουν, τους Βαρδινογιάννηδες ή το Περιβάλλον??? (σιγά μη τους νοιάζει)
Δώστε φτηνό πετρέλαιο ρε παπάρες και θα σωθούν όλοι  και πρώτα πρώτα
ο κοσμάκης (που μάλλον ουδόλως σας ενδιαφέρει) που κρυώνει
που τρέμει όχι μόνο από το κρύο αλλά και από από φόβο, ναι φοβάται
το αύριο, φοβάται για τα παιδιά του...
φοβάται εσάς τους ίδιους, την κοροϊδία και τα ψέματα

ε και να ξυπνήσει μονομιάς...

Στο ίδιο εργο Θεατές

18 Σεπτεμβρίου 2013 άγρια δολοφονία του: Παύλου Φύσσα (αντιφασίστας)

42 ημέρες μετά 1 Νοεμβρίου 2013 άγρια δολοφονία των: Γιώργο Φουντούλη και Μανώλη Καπελώνη (Χρυσαυγίτες)

Η κατάσταση θυμίζει άλλες εποχές

το αισχρό "Εργο" εξελίσσεται "κανονικά" για  κάποιους... 

τους φαντάζομαι να τρίβουν τα χέρια τους

να λάμπουν τα μάτια τους από χαρά

έκαναν το επόμενο  βήμα: μετά την "πολιτική"...,

οι πολιτικοί: τα ανθρωπάκια τσιράκια τους,

φαίνεται να έχουν ολοκληρώσει το έργο τους

έχουν εξαθλιώσει τους Έλληνες

(μουδιασμένοι θεατές του έργου)

και νάμαστε:

περάσαν στην επόμενη κίνηση, στο επόμενο στάδιο 

στην Ολοκλήρωση του έργου που άρχισαν.

Δεν ξέρω κατά πόσο Όλα είναι σκηνοθετημένα

Ξέρω όμως τους "παραγωγούς", τους "επενδυτές" αυτού του Έργου,

διαχρονικά είναι οι ίδιοι και οι κομπάρσοι επίσης...

κι θεατές:

αποχαυνωμένοι κι ανήμποροι 

τρομαγμένοι και ηλίθιοι 

"περιμένουμε ίσως κάποιο θαύμα"