Μ. Αναγνωστάκης

Δρόμοι παλιοί που αγάπησα και μίσησα ατέλειωτα
κάτω απ’ τους ίσκιους των σπιτιών να περπατώ
νύχτες των γυρισμών αναπότρεπτες κι η πόλη νεκρή

Την ασήμαντη παρουσία μου βρίσκω σε κάθε γωνιά
κάμε να σ’ ανταμώσω κάποτε φάσμα χαμένο του πόθου μου κι εγώ

Ξεχασμένος κι ατίθασος να περπατώ
κρατώντας μια σπίθα τρεμόσβηστη στις υγρές μου παλάμες

Και προχωρούσα μέσα στη νύχτα χωρίς να γνωρίζω κανένα
κι ούτε κανένας κι ούτε κανένας με γνώριζε με γνώριζε

Σάββατο 28 Φεβρουαρίου 2009

Κλάδεμα τέλος

Τελευταία μέρα του Φλεβάρη και η κρίση λένε καλά κρατεί
ομως ξημέρωσε... [όπως τόχει συνήθειο του :)]
και αυτές οι συνήθειες δεν επιρεάζονται από κανένα κερατά Τραπεζίτη

Ωραία σήμερα... λιακάδα και ελάχιστη υγρασία
Μύρισε λίγο άνοιξη:) χώρια που φάνηκε να μεγαλώνει η μέρα
και γω τέλειωσα το κλάδεμα πρωί πρωί, και λεω να πάω στην Πάτρα το απόγευμα

Σάββατο 14 Φεβρουαρίου 2009

'Κρίση...!!!' ποιανού; ή για ποιόν; αχ κανένας βάρβαρος βρεεεε;!

πως να περάσει η.. κρίση δίχως βαρβάρους;


-Τι περιμένουμε στην αγορά συναθροισμένοι;
Είναι οι βάρβαροι να φθάσουν σήμερα.

-Γιατί μέσα στην Σύγκλητο μιά τέτοια απραξία;
Τι κάθοντ' οι Συγκλητικοί και δεν νομοθετούνε;

-Γιατί οι βάρβαροι θα φθάσουν σήμερα.
Τι νόμους πια θα κάμουν οι Συγκλητικοί;
Οι βάρβαροι σαν έλθουν θα νομοθετήσουν.

...
...
...
Γιατί ενύχτωσε κ' οι βάρβαροι δεν ήλθαν.
Και μερικοί έφθασαν απ' τα σύνορα,
και είπανε πως βάρβαροι πια δεν υπάρχουν.

Και τώρα τι θα γένουμε χωρίς βαρβάρους.
Οι άνθρωποι αυτοί ήσαν μιά κάποια λύσις.
(Κωνσταντίνος Καβάφης)

Κυριακή 1 Φεβρουαρίου 2009

Πρώτο κλάδεμα


Βρέχει ασταμάτητα όλο το Γενάρη...
εβγαλε ένα μάτι το πρωί, θάρεψα και έκανα το πρώτο κλάδεμα κακώς... τωρα ρίχνει καρεκλοπόδαρα...