Μ. Αναγνωστάκης

Δρόμοι παλιοί που αγάπησα και μίσησα ατέλειωτα
κάτω απ’ τους ίσκιους των σπιτιών να περπατώ
νύχτες των γυρισμών αναπότρεπτες κι η πόλη νεκρή

Την ασήμαντη παρουσία μου βρίσκω σε κάθε γωνιά
κάμε να σ’ ανταμώσω κάποτε φάσμα χαμένο του πόθου μου κι εγώ

Ξεχασμένος κι ατίθασος να περπατώ
κρατώντας μια σπίθα τρεμόσβηστη στις υγρές μου παλάμες

Και προχωρούσα μέσα στη νύχτα χωρίς να γνωρίζω κανένα
κι ούτε κανένας κι ούτε κανένας με γνώριζε με γνώριζε

Τρίτη 25 Μαρτίου 2014

25η Μαρτίου 2014

Εθνική επέτειος 
με... προσκλήσεις οι παρελάσεις...
5ος Μάρτης εθνικής τραγωδίας...
και οι σύγχρονες εξεγέρσεις αρχίζουν και τελειώνουν στον καναπέ
με ανακοινώσεις στο facebook και επαναστατικά τιτιβίσματα
το Σάββατο απολύθηκαν οι εκπαιδευτικοί 
που από τις 22 Ιούλη ήταν σε διαθεσιμότητα...
δεν άνοιξε ρουθούνι... 
όλοι φοβόμαστε και κρυβόμαστε στη δήθεν 
βόλεψή μας ...

το φαινόμενο  σεισμός πιθανότατα έλαβε τέλος
άλλωστε δυο μήνες πέρασαν, αρκετά μας κούνησε έως... ναυτία. 
και ταυτόχρονα μας προσγείωσε: από τη μια στιγμή στην άλλη 
βλέπεις κόπους χρόνων να πηγαίνουν στράφι...
 
10 πρωί στις 10.03.2014
και ο Κωστής επίσημα πλέον έχει τελειώσει τη σχολή του
ορκίζεται, έχει ήδη αρχίσει διδακτορικό, 
η υπόλοιπη οικογένεια καμαρώνει 
στα πρώτα καθίσματα της αίθουσας τελετών 
εδώ χρειάζεται φώτο;

η Ρίτα ήρθε πρώτη στις κατατακτήριες 
αύριο 26.03 θα βγουν επίσημα τα αποτελέσματα;

Βασίλη όπως φαίνεται καλά έκανα και ήρθα την Κυριακή
στα Μαυράτα για  ξύλα και ΔΕΝ ΕΚΑΝΕ ΣΕΙΣΜΟ!!!
 

 

Τρίτη 11 Μαρτίου 2014

Ζυγαριά ή 'χόρεψε πάνω στο φτερό του καρχαρία'

Από μικρός προσπαθούσα να 'εξηγώ' τις προκλήσεις, τα γεγονότα τα καθημερινά
θεωρούσα πως σε όλα υπήρχαν όρια και ισορροπίες...
'έβλεπα' το άδικο να τσακώνεται με το δίκαιο γύρω μου
το μαύρο και το άσπρο να εναλλάσσονται
το κόστος του άδικου, μετρήσιμο
του δίκαιου επίσης.
Το πρωινό ξύπνημα από μόνο του
η βροχή που ακούς, τον ήλιο που υποψιάζεσαι
είναι δίκαιο, μην τα σπαταλάς με μίζερες σκέψεις,
είναι άδικο.

τα καλοκαίρια,
σκαρφάλωνα στα κυπαρίσσια, γυμνός από τη μέση και πάνω,
τρελαινόμουν να φτάνω στη κορφή  τους, εκεί που έφτιαχναν τις φωλιές τους τα γεράκια,
διάλεγα τα πιο ψηλά και δύσκολα...
η κόλλα του κυπαρισσιού βγαίνει απ΄το δέρμα μόνο με πετρέλαιο

από στο ίσιωμα της 'Αγίας Βαρβάρας' ξάπλωνα πάνω στη σέλα του ποδηλάτου, τα πόδια ίσα να φτάνουν στην σχάρα και να τρέχω μέχρι στη 'διπλή στροφή' στον Αϊ Γιώργη, δίχως φρένα, με τα χέρια στη πλάτη...
εννοείται πως οι κοντούλες και τα σύκα στη 'Λαγάρα' ήταν το πρόσχημα ... γι αυτό τα ξέφρενο ταξίδι,
και αν είχα την ατυχία να με δεί κάποιος, το πλήρωνα με ιδιαίτερη γκρίνια στην επιστροφή.









Τρίτη 4 Μαρτίου 2014

Αϊ Δημήτρης



Ληξούρι

Αϊ Δημήτρης

 Αϊ Δημήτρης

Ληξούρι Καρναβάλι 2014

Γενικά δεν μ' αρέσουν τα καρναβάλια και όλο αυτό....
προτιμώ το πέταγμα του αετού στη Σκάλα...
από χρόνια όμως έλεγα: να πάω Ληξούρι στο Καρναβάλι,
πήγαμε εφέτος τη γύρα με τα παιδιά, ανεβήκαμε στα Κοντογουράτα
να δω τα σπίτια της Σίσσης ...  μικρές τριχοειδείς ρωγμές σε αναμενόμενα σημεία, ασήμαντες
.....
το γειτονικό όμως... καταστροφικός....
το ίδιο σε πολλά κτίρια στον  Αη Δημήτρη
εδώ ήταν το επίκεντρο άλλωστε
και το έδαφος σαθρό λένε...
το θηρίο 'κόβει' τις κολόνες εκεί που ενώνονται με την πλάκα του πρώτου ορόφου
αρκετά λύγισαν κανένα δεν 'έπεσε'
.....
τελικός απολογισμός 130 περίπου κατεδαφιστέα...
από τη μια στιγμή στην άλλη βρίσκεσαι στο δρόμο
όμως ζωντανός, ακέραιος!!!
να το πλεονέκτημα στην Κεφαλονιά
όλα τα σπίτια, κτίρια, εγκαταστάσεις αντέχουν! δεν φοβάσαι όπου και αν σε βρει το θεριό
στη δουλειά σου, στο cinema,  σπίτι ενός φίλου ή στο κρεβάτι σου.
είναι πλεονέκτημα...
ο φίλος μου ο Γαλανός έδινε τα ρέστα του (κρυβόμουνα να μη με κάνει ρεντίκολο μου το είχε υποσχεθεί... χαχα) έτρεχε πάνω κάτω και ακουγόταν σόλο το νησί /έβριζε/ κορόιδευε σατίριζε
θέλουν δικό τους Δήμο λέει άλλωστε την πρωτοχρονιά ήθελαν να αποκοπούν "με το καλή αποκοπή" από ,,, την Κεφαλονιά λες να τους άκουσε το θεριό; τον Παρίση τον αλεύρωσαν!!! *δεν τον τηγάνισαν όμως'...
είχε κόσμο συμπαραστάθηκε το Αργοστόλι  ο... αιώνιος εχθρός...χαχα...
οκ νάμαστε καλά και του χρόνου χωρίς υπόγεια αόρατα θεριά