Μ. Αναγνωστάκης

Δρόμοι παλιοί που αγάπησα και μίσησα ατέλειωτα
κάτω απ’ τους ίσκιους των σπιτιών να περπατώ
νύχτες των γυρισμών αναπότρεπτες κι η πόλη νεκρή

Την ασήμαντη παρουσία μου βρίσκω σε κάθε γωνιά
κάμε να σ’ ανταμώσω κάποτε φάσμα χαμένο του πόθου μου κι εγώ

Ξεχασμένος κι ατίθασος να περπατώ
κρατώντας μια σπίθα τρεμόσβηστη στις υγρές μου παλάμες

Και προχωρούσα μέσα στη νύχτα χωρίς να γνωρίζω κανένα
κι ούτε κανένας κι ούτε κανένας με γνώριζε με γνώριζε

Παρασκευή 24 Απριλίου 2009

Μοναξιά μετά τη βροχή

Εφυγε και η μικρή σήμερα μεσ' τη βροχή, (ο μικρός απο χθές)
που δεν λέει να σταματήσει, βρέχει 3 μέρες τώρα και μετά σου λένε:)...
γαμώτο, έλεγα να φύγουν να πάνε στις δουλειές τους και τώρα... άστα...
πήγα μια βόλτα στο κτήμα:
μουσκεμένες και οι γάτες το μικρό τι χαζό θεέ μου!!!
μπήκε στην καπνοδόχο (που ειχα κατεβάσει λόγω αέρα) και απέκτησε ένα καταπληκτικό
(μελαγχολικό ομως) γρίζόαπσρο χρώμα... μελαγχολικό και αυτό... όλα έτσι είναι άλλωστε σήμερα...
τώρα κάθισα εδώ: για να δούμε:)