Μ. Αναγνωστάκης

Δρόμοι παλιοί που αγάπησα και μίσησα ατέλειωτα
κάτω απ’ τους ίσκιους των σπιτιών να περπατώ
νύχτες των γυρισμών αναπότρεπτες κι η πόλη νεκρή

Την ασήμαντη παρουσία μου βρίσκω σε κάθε γωνιά
κάμε να σ’ ανταμώσω κάποτε φάσμα χαμένο του πόθου μου κι εγώ

Ξεχασμένος κι ατίθασος να περπατώ
κρατώντας μια σπίθα τρεμόσβηστη στις υγρές μου παλάμες

Και προχωρούσα μέσα στη νύχτα χωρίς να γνωρίζω κανένα
κι ούτε κανένας κι ούτε κανένας με γνώριζε με γνώριζε

Τετάρτη 5 Ιανουαρίου 2011

"Κρούβομαι"

Προσπαθώ να αναλύσω αυτό που σκεφτομαι
να καταλάβω τι συναισθήματα που μου προκαλεί αυτή
η φωτογραφία...απογοήτευση
λιγοστεύουν οι ελπίδες;

Στην γειτονιά μου την παλιά...


Στην γειτονιά μου την παλιά είχα ένα φίλο
που ήξερε και επαιζε ακορντεόν
......
κράταγε τσίλιες όταν έπαιζε ακορντεόν...