Μ. Αναγνωστάκης

Δρόμοι παλιοί που αγάπησα και μίσησα ατέλειωτα
κάτω απ’ τους ίσκιους των σπιτιών να περπατώ
νύχτες των γυρισμών αναπότρεπτες κι η πόλη νεκρή

Την ασήμαντη παρουσία μου βρίσκω σε κάθε γωνιά
κάμε να σ’ ανταμώσω κάποτε φάσμα χαμένο του πόθου μου κι εγώ

Ξεχασμένος κι ατίθασος να περπατώ
κρατώντας μια σπίθα τρεμόσβηστη στις υγρές μου παλάμες

Και προχωρούσα μέσα στη νύχτα χωρίς να γνωρίζω κανένα
κι ούτε κανένας κι ούτε κανένας με γνώριζε με γνώριζε

Τρίτη 24 Μαΐου 2011

Ονειρο

Σκεφτόμουν προ χθές...
ή ονειρευόμουν δεν είμαι σίγουρος

Να μουνα λέει στις Μαργαρίτες
καλοκαίρι...στη ταράτσα μας
και ναναι όπως παλιά, παλιά-παλια...
όλα γλυκά ζεστά, κι ονειρεμένα
ναμαστε όλοι μαζι όλοι Ολοι
και προ πάντων Προ Πάντων...
Καληνύχτα

Εφτά Χρόνια Γύψος ... Τ Ω Ρ Α ? ? ?




...Πόσα?

Κυριακή 8 Μαΐου 2011

Οι Αμερικανοί βγήκαν για δουλειές...

Η ύπαρξη και η δύναμη των Αμερικανών μετά την κατάρευση της Σοβιετικής Ενωσης βασίζεται στην 'τρομοκρατία' σε "ξεσηκωμούς καταπιεσμένων λαών" σε φαντασιώσεις "πυρηνικών" κλπ κλπ κλπ
Αν δεν υπάρχει τέτοια, οι Αμερικάνοι θα χάσουν τη δουλειά τους... θα κλείσουν τις επιχειρήσεις τους τα σπίτια τους πάει το όνειρο σβύνει... Αρα ?
Αρα οι ίδιοι τρομοκρατούν για να υπάρχουν
ψάχνουν δουλειά οι άνθρωποι... να δουλεύουν οι "αγορές" τόσες βιομηχανίες τόσες επενδύσεις...
ειναι καιρός να προκύψει ένας νέος Μπιν Λάντεν ο παλιός τους ήταν άχριστος πιά
τελειωμένη υπόθεση ήταν...

με το καλό να τον περιμένουμε...