Μ. Αναγνωστάκης

Δρόμοι παλιοί που αγάπησα και μίσησα ατέλειωτα
κάτω απ’ τους ίσκιους των σπιτιών να περπατώ
νύχτες των γυρισμών αναπότρεπτες κι η πόλη νεκρή

Την ασήμαντη παρουσία μου βρίσκω σε κάθε γωνιά
κάμε να σ’ ανταμώσω κάποτε φάσμα χαμένο του πόθου μου κι εγώ

Ξεχασμένος κι ατίθασος να περπατώ
κρατώντας μια σπίθα τρεμόσβηστη στις υγρές μου παλάμες

Και προχωρούσα μέσα στη νύχτα χωρίς να γνωρίζω κανένα
κι ούτε κανένας κι ούτε κανένας με γνώριζε με γνώριζε

Τρίτη 10 Δεκεμβρίου 2013

2013 Τέταρτος χρόνος Μαυρίλας...

Μικρός στις βεγγέρες στο μαγαζί της Φρόσως, άκουγα για την
Κατοχή και Αντίσταση
απόμακρα ...

Μαθητής πια, έζησα
7 χρόνια Γύψου και Ξεσηκωμό
φάλτσα θα έλεγα...

Αλήθεια ποιες λέξεις θα χαρακτηρίσουν την τωρινή εποχή;
τι θα ακούνε στις βεγγέρες τα παιδιά;
Ξεπούλημα; Προδοσία; Αδιαφορία... 
ΚΑΤΟΧΗ ΣΕ ΟΛΑ ΤΑ ΕΠΙΠΕΔΑ; ΚΙ Ο ΛΑΟΣ ΤΟ ΧΑΒΑ ΤΟΥ;

Πόσο θα πληρώσουμε ακόμα την καλοπέραση μας...
Το μαγαζί κοντεύει να κλείσει...
συνεχίστε ...