Μ. Αναγνωστάκης

Δρόμοι παλιοί που αγάπησα και μίσησα ατέλειωτα
κάτω απ’ τους ίσκιους των σπιτιών να περπατώ
νύχτες των γυρισμών αναπότρεπτες κι η πόλη νεκρή

Την ασήμαντη παρουσία μου βρίσκω σε κάθε γωνιά
κάμε να σ’ ανταμώσω κάποτε φάσμα χαμένο του πόθου μου κι εγώ

Ξεχασμένος κι ατίθασος να περπατώ
κρατώντας μια σπίθα τρεμόσβηστη στις υγρές μου παλάμες

Και προχωρούσα μέσα στη νύχτα χωρίς να γνωρίζω κανένα
κι ούτε κανένας κι ούτε κανένας με γνώριζε με γνώριζε

Παρασκευή 25 Μαρτίου 2011

το Χρέος! πάρε Πέος!

καλά έτσι μούρθε εντάξει; μην περιμένεις και πολλά απλά αναρωτιέμαι ώρες-ώρες ποιοί κερατάδες κάνει να λαβαίνουν τόσα λεφτά; πόσο τον έχουν;
αφού όλοι του χρωστούμε, γιατί δεν τονε πετροβολούμε να γλυτώσουμε;
Ελεος πιά θέλω ονόματα: σε ποιους χρωστάω ρε γαμώτο; αφήστε με να το(ν) τακτοποιήσω μοναχός το Χρέος μου να κάνω
ε ρε πούστη πότε θα σε τσακώσω... (με άμμο δίχως σάλιο να στον χώσω!)

Τετάρτη 5 Ιανουαρίου 2011

"Κρούβομαι"

Προσπαθώ να αναλύσω αυτό που σκεφτομαι
να καταλάβω τι συναισθήματα που μου προκαλεί αυτή
η φωτογραφία...απογοήτευση
λιγοστεύουν οι ελπίδες;

Στην γειτονιά μου την παλιά...


Στην γειτονιά μου την παλιά είχα ένα φίλο
που ήξερε και επαιζε ακορντεόν
......
κράταγε τσίλιες όταν έπαιζε ακορντεόν...

Παρασκευή 10 Δεκεμβρίου 2010

Οι λύκοι αγκαλιά με τα σκυλιά

Κοντεύει να τελειώσει το 2010...
Τούτα τα Χριστούγεννα δεν θάχει δώρα...
το πετρέλαιο ακριβαίνει μέρα με τη μέρα...
μα ευτυχώς έχουμα ακόμα ξύλα για το τζάκι...

Αλλα Χριστούγεννα πηγαίναμε και ξοδεύαμε
ευτυχώς έχουμε ακόμα από πέρυσι...
βγαίναμε κ κανένα βράδυ...
μάλλον όχι εφέτος. δεν βαριέσαι...

και παλιά δεν βγαίναμε ...
δεν θυμάμαι να βγαίναμε μικρά
ποιός και πού ...
και πώς...

ΓΑΜΩ ΤΗΝ ΤΥΧΗ ΜΟΥ ΤΗΝ ΚΑΤΟΧΙΚΙΑ
ΠΩΣ ΜΑΣ ΤΑΠΕΙΝΩΝΟΥΝ ΠΑΛΙ
ΞΈΝΟΙ ΚΑΙ ΝΤΟΠΟΙΟΙ ΑΛΗΤΕΣ
ΑΓΥΡΤΕΣ ΚΑΙ ΚΛΕΦΤΕΣ ...

ΑΡΑΓΕ ΜΕ ΤΙ ΑΝΤΑΛΑΓΜΑ
ΜΑΣ ΞΕΠΟΥΛΑΝΕ ΕΤΟΥΤΟΙ
ΟΙ ΣΥΓΧΡΟΝΟΙ ΠΡΟΔΟΤΕΣ

ΠΟΤΕ ΘΑ ΤΟΥΣ ΔΟΥΜΕ
ΟΛΟΥΣ ΜΑΖΙ ΣΤΗΝ ΚΡΕΜΑΛΑ ...
(ΠΟΥ ΝΑ ΒΡΟΥΜΕ ΣΧΟΙΝΙ ΓΙΑ ΤΟΝ
ΚΕΙΝΟ ΤΟΝ ΧΟΝΤΡΟΜΠΑΛΑ)

Ξεπούλησαν τον Λαό
για... να σώσουν την "πατρίδα"
όλα κανονισμένα
"ξεκάντε τους και μετά τους αγοράζουμε όσο όσο..."

ΟΙ ΛΥΚΟΙ ΑΓΚΑΛΙΑ ΜΕ ΤΑ ΣΚΥΛΙΑ

Δευτέρα 5 Απριλίου 2010

Πέμπτη 25 Μαρτίου 2010

ΧΙΛΙΕΣ ΦΟΡΕΣ ΝΑ ΓΕΝΝΗΘΕΙΣ, ΤΟΣΕΣ ΘΑ ΣΕ ΣΤΑΥΡΩΣΟΥΝ



ΟΙ ΠΟΝΟΙ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ

Πού να σε κρύψω γιόκα μου
να μη σε φτάνουν οι κακοί
σε ποιο νησί του Ωκεανού
σε πια κορφή ερημική.

Δε θα σε μάθω να μιλάς
και τ' άδικο φωνάξεις
ξέρω πως θα χεις την καρδιά
τόσο καλή τόσο γλυκή
που μες τα βρόχια της οργής
ταχειά, ταχειά θε να σπαράξεις.

Συ θα'χεις μάτια γαλανά
θα 'χεις κορμάκι τρυφερό
θα σε φυλάω από ματιά κακή
και από κακό καιρό

Από το πρώτο ξάφνιασμα
της ξυπνημένης νιότης
δεν είσαι συ για μάχητες
δεν είσαι συ για το σταυρό
εσύ νοικοκερόπουλο
όχι σκλάβος, όχι σκλάβος ή προδότης

Κι αν κάποτε τα φρένα σου
το δίκιο φως της αστραπής
κι αν η αλήθεια σου ζητήσουνε
παιδάκι μου να μην τα πεις

Θεριά οι ανθρώποι δεν μπορούν
το φως να το σηκώσουν
δεν είναι η αλήθεια πιο χρυσή
απ' την αλήθεια της σιωπής
χίλιες φορές να γεννηθείς
τόσες, τόσες θα σε σταυρώσουν

Κώστας Βάρναλης