Μ. Αναγνωστάκης

Δρόμοι παλιοί που αγάπησα και μίσησα ατέλειωτα
κάτω απ’ τους ίσκιους των σπιτιών να περπατώ
νύχτες των γυρισμών αναπότρεπτες κι η πόλη νεκρή

Την ασήμαντη παρουσία μου βρίσκω σε κάθε γωνιά
κάμε να σ’ ανταμώσω κάποτε φάσμα χαμένο του πόθου μου κι εγώ

Ξεχασμένος κι ατίθασος να περπατώ
κρατώντας μια σπίθα τρεμόσβηστη στις υγρές μου παλάμες

Και προχωρούσα μέσα στη νύχτα χωρίς να γνωρίζω κανένα
κι ούτε κανένας κι ούτε κανένας με γνώριζε με γνώριζε

Δευτέρα 26 Ιανουαρίου 2009

...και σε όποιον αρέσει


Μαργαριτσανοί όλου του κόσμου ενωθείτε...
Είδες μαθές ήντα κάνει το Internet (και ο τόνος στο τελευταίο ε, εεε;)
Τέλος πάντων όπως σκεφτόμουν τι όνομα να δώσω σε τούτο το Blog, πως να το βαφτίσω, θυμήθηκα τη γειτονιά μας στο χωριό...
Χαλικούτικα... όπως πάντα λέω κατι μοναδικό θάναι... να όμως που ανακάλυψα τον Χαρ. Παπαδάκη που τόχει ψάξει το πράμα ο ανθρωπος, δές τε την έρευνά του (Δια_συνδέσεις)...
λοιπόν καλά, πάω γώ τώρα... έχουμε και αμπέλι εεεεεε; αργία σήμερα κάτι θα προκάμουμε.΄

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου