Μ. Αναγνωστάκης

Δρόμοι παλιοί που αγάπησα και μίσησα ατέλειωτα
κάτω απ’ τους ίσκιους των σπιτιών να περπατώ
νύχτες των γυρισμών αναπότρεπτες κι η πόλη νεκρή

Την ασήμαντη παρουσία μου βρίσκω σε κάθε γωνιά
κάμε να σ’ ανταμώσω κάποτε φάσμα χαμένο του πόθου μου κι εγώ

Ξεχασμένος κι ατίθασος να περπατώ
κρατώντας μια σπίθα τρεμόσβηστη στις υγρές μου παλάμες

Και προχωρούσα μέσα στη νύχτα χωρίς να γνωρίζω κανένα
κι ούτε κανένας κι ούτε κανένας με γνώριζε με γνώριζε

Κυριακή 6 Ιανουαρίου 2013

Αλήθεια ποια είν' η αλήθεια

Το θέμα δεν είναι αν κατέχεις την αλήθεια, την αλήθεια σου.
το θέμα είναι να την υπερασπίζεσαι, να αγωνίζεσαι γιαυτή.
το θέμα είναι να την διδάσκεις σε  όσους μπορείς και να τη διαμορφώνεις,
να διδάσκεσαι,με τις δικές τους..., γιατί η μόνη αλήθεια
είναι πως η Αλήθεια, αν δεν εξελίσσεται και διαμορφώνεται με τις εκάστοτε συνθήκες,
είναι ένα μεγάλο και Άθλιο Ψέμα.
...
ουφ, μοναξιά απόψε και είναι αλήθεια, που δεν συζητάω.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου