Μ. Αναγνωστάκης

Δρόμοι παλιοί που αγάπησα και μίσησα ατέλειωτα
κάτω απ’ τους ίσκιους των σπιτιών να περπατώ
νύχτες των γυρισμών αναπότρεπτες κι η πόλη νεκρή

Την ασήμαντη παρουσία μου βρίσκω σε κάθε γωνιά
κάμε να σ’ ανταμώσω κάποτε φάσμα χαμένο του πόθου μου κι εγώ

Ξεχασμένος κι ατίθασος να περπατώ
κρατώντας μια σπίθα τρεμόσβηστη στις υγρές μου παλάμες

Και προχωρούσα μέσα στη νύχτα χωρίς να γνωρίζω κανένα
κι ούτε κανένας κι ούτε κανένας με γνώριζε με γνώριζε

Πέμπτη 7 Νοεμβρίου 2013

Φόρος στα τζάκια (όχι στα μεγάλα προς Θεού)

Για γέλια ή για κλάματα; για ανικανότητα ή ηλιθιότητα,
για φόνο εκ προμελέτης μπορεί να χαρακτηριστεί:
Δεν αγοράζεις πετρέλαιο, και πως ζεσταίνεσαι?
δεν πεθαίνεις από το κρύο; ε... κάτι κάνεις φίλε,
κάτι κάνεις και μας το κρύβεις, δεν το δηλώνεις άρα είσαι φοροκλέφτης!!!
την πάτησες όμως: μόλις... το βρήκαμε το Μέτρο (γαμώ τα Μέτρα πια)
ειδικοί αστυνομικοί με μαύρα θα ελέγχουν τις καπνοδόχους σας
μπορεί να είναι και ιπτάμενοι λέει... και όπου μυρίζουν καπνό: (α!!! αυτός εδώ καίει το τζάκι του) θα τρέχουν να βάζουν πρόστιμα ...

Πόσο γελοίοι  πια,
ας αποφασίσουν
Τι θέλουν να σώσουν, τους Βαρδινογιάννηδες ή το Περιβάλλον??? (σιγά μη τους νοιάζει)
Δώστε φτηνό πετρέλαιο ρε παπάρες και θα σωθούν όλοι  και πρώτα πρώτα
ο κοσμάκης (που μάλλον ουδόλως σας ενδιαφέρει) που κρυώνει
που τρέμει όχι μόνο από το κρύο αλλά και από από φόβο, ναι φοβάται
το αύριο, φοβάται για τα παιδιά του...
φοβάται εσάς τους ίδιους, την κοροϊδία και τα ψέματα

ε και να ξυπνήσει μονομιάς...








Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου