Πρωτοχρονιά 2017

Ενα χρόνο πριν

                                                              Αθήνα Πρωτοχρονιά 2017

Πρωτοχρονιά 2018

Πρώτη μέρα του νέου έτους. Για όλους μας ιδιαίτερη, ένας ολάκαιρος χρόνος τελείωσε απολογισμός και ενδόμυχα σχέδια για το μέλλον.
Πικρές σκέψεις, εκεί στη μεριά του μυαλού της ψυχής που μαζεύονται οι λύπες ενός - ενός περασμένου χρόνου. Μα και Τρυφερές και Όμορφες και Δημιουργικές στιγμές χαραγμένες μέσα μας, στο πρόσωπό μας, Εμπειρίες ρυτίδες, σαν αυλάκια σε δίσκο γραμμοφώνου που κάθε μία έχει το δικό της λόγο σκοπό. και...

Τα μαζικά επικοινωνιακά μέσα στην αποκορύφωσή τους ο ένας στα αλήθεια απλά να ευχηθεί άλλος να επιδείξει την απίστευτη σοφία του. Οι περισσότεροι απλά για να δικαιολογήσουμε την υπαρξή μας, λές και είναι απαραίτητο. Γενικά διαπιστώνεις τα εσώψυχα του κάθε ενός που ίσως ποτέ δεν ήξερες, χαρακτήρες, που αλλιώς νόμιζες, σοφία μα και γνώση αστείρευτη, στίχους ποιητών για το κάθε τι  μουσικές, ήθη και έθιμα...
Λέει κάποιος "περπάτησα στο Λιθόστρωτο και δεν άκουσα από τα παιδιά τα παραδοσιακά μας κάλαντα παρά 'ψηλή μου δενδρολιβανιά' και άλλα ΦΑΙΔΡΑ....'
Με απίστευτη σιγουριά και καμάρι θεωρεί πως εκτός από τα παραδοσιακά Κεφαλλονίτικα κάλαντα, όλα τα άλλα είναι φαιδρά... και συνεχίζοντας με απίστευτη σοφία και σιγουριά καταγγέλει τους εκπαιδευτικούς ως φταίχτες που τα παιδιά δεν τραγουδούν τα Κεφαλλονίτικα κάλαντα  αλλά εκείνα τα αστεία από την παράδοση των άλλων τόπων της πατρίδας μας...
Αχ Αγιε Βασίλη φέρτου ένα καθρεφτάκι από αυτό που τα κορίτσια κάποτε έκρυβαν στις τσάντες τους, να δει ποιος φταίει, ποιος φταίει


Ο άλλος, εγώ, αυτός ο Εκπαιδευτικός που 'φιλοξενούμε'!! στον τόπο μας! φιλοξενούμε: με 700 ευρώ μισθό που δεν αρκούν ούτε κατά διάνοια να πληρώσει την ... Φιλοξενία μας.
Καλή χρονιά

Επέτειος

Κάποιοι θεώρησαν χρήσιμο να μετράνε τον Χρόνο με Μέρες Μήνες Χρόνια
κι έτσι πέρασε ένας ολόκληρος ...

έτσι λέμε ...
πέρασε ένας ολόκληρος Χρόνος
εγώ εδώ και εσύ Εκεί

και σε λίγες Μέρες θα 'ναι για δεύτερη φορά
η ονομαστική σου γιορτή. και δεν θα είσαι

Αγία Παρασκευή

Φύγαμε από το Ρέθυμνο
Με το που άκουσε το μαντάτο είπε:
"Πάμε όπως είμαστε"
Κάθισα πίσω στο μηχανάκι,
έτρεχε και μουρμούραγε
"θα βρούμε το δρόμο;"
(...ναι κάποτε είχαμε χαθεί
πηγαίναμε για ρακές τότε στου Λευτέρη, ήταν με οξυγόνο
μα όταν του είπα πως θα είμαστε όλοι μα και η Φρόσω,
δεν άντεξε, μου ζήτησε να τον πάρω μαζί, τι ωραία που ήταν!...)
σε μια στροφή πέσαμε,
βρεθήκαμε ξαπλωμένοι σένα αμπέλι
χάιδεψα ένα σταφύλι πεντακάθαρο!
λίγες μαύρες ώριμες ρόγες, άγουρες οι περισσότερες
δοκίμασα... "ωραίο σταφύλι είπα"
"Δε πήρα και μια ανθοδέσμη...
πως θα εμφανιστώ δίχως το κοστούμι μου...
πως θα με δει έτσι ο γυιός μου..."
Βρεθήκαμε σε ένα σπίτι,
κόσμος πολύς στην είσοδο, κι η Χρυσούλα...
όχι όχι δεν ήταν ο Νίκος...
βρέθηκα μόνος! ανάμεσα σε αγνώστους
ένοιωσα άβολα, προσπάθησα να κρυφτώ
ξαπλωμένος εκεί ήταν ο Γιάννης;...
στο δρόμο για την εκκλησία εμφανίστηκε ο Μιχάλης
κρατούσε κλειστή την μαύρη ομπρέλα του όπως και τότε,
"εγώ σε ειδοποίησα τότε... εσύ;"
ένοιωσα άσχημα... προσπάθησα να δικαιολογηθώ
μα αφού είσαι εδώ... είπα και ξύπνησα!

Μονοπάτια του νού

Σπανίως πλέον αφήνω το νου μου ν αλητέψει
Δεν έκανα ταξίδια μακρινά...

Παίζω κρυφτό με τον χρόνο
Τρέμω το μέλλον αποφεύγω το παρελθόν
Βαρετό το παρόν
Φοβάμαι...

Χωστό πουλί

...

Αποχαιρετώντας το 2016

Έφυγε ο χρόνος ο παλιός μαζί
κι οι δυο μου φίλοι
εύχομαι ο νέος να ναι αλλιώς
μονο χαρές  να δίνει.