Μ. Αναγνωστάκης

Δρόμοι παλιοί που αγάπησα και μίσησα ατέλειωτα
κάτω απ’ τους ίσκιους των σπιτιών να περπατώ
νύχτες των γυρισμών αναπότρεπτες κι η πόλη νεκρή

Την ασήμαντη παρουσία μου βρίσκω σε κάθε γωνιά
κάμε να σ’ ανταμώσω κάποτε φάσμα χαμένο του πόθου μου κι εγώ

Ξεχασμένος κι ατίθασος να περπατώ
κρατώντας μια σπίθα τρεμόσβηστη στις υγρές μου παλάμες

Και προχωρούσα μέσα στη νύχτα χωρίς να γνωρίζω κανένα
κι ούτε κανένας κι ούτε κανένας με γνώριζε με γνώριζε

Σάββατο 9 Φεβρουαρίου 2013

ΜΟΙΡΑΙΟΙ Έλληνες ...

Διάβασα προχθές ένα σχόλιο του κουμπάρου μου....
Τάχε με τον Έλληνα...(όχι με τον νεοΕλληνα απλώς)  και με όλο του το δίκιο, για ένα ακόμα λόγο που εγώ δεν είχα σκεφτεί...
Αλήθεια πως άντεξε 400 χρόνια ...?... και τώρα;
πάει ο τέταρτος χρόνος απόλυτης κατοχής.

Οι προδότες έπρεπε ήδη να έχουν τουφεκιστεί όσο (ακόμα) έχουν ονόματα,
όμως οι επόμενοι (συναγωνιστές στην προδοσία) σιγά σιγά κοιτάνε να τους τακτοποιήσουν ...
.........................................................................................
Ξεπέρασαν ήδη το 2004 όλα έως τότε πια θεωρούνται άψογα... στο απυρόβλητο ο τότε (Κ)
Αυτές τις μέρες τακτοποιούν έως το 2009 σε λίγο ο ο αντίστοιχος  (Κ) θα προκύψει επίσης άψογος...

(αυτούς να μου θυμάστε θα τους ξαναδούμε ακόμα και προέδρους της Δημοκρατίας (όχι άμεσα γιατί σειρά έχει ον παπούλης  μου... που τόσο χαμηλά έχει πέσει... ποιός το περίμενε;) ή ακόμα και ως εθνοσωτήρες... τόχουμε ζήσει ετούτο το έργο (Κ) και εκείνος... ο Μεγάλος ο Μέγας ...
.........................
και αυτοί πια στο όνομα της... Ομόνοιας και της Σωτηρίας της... Πατρίδος! κλπ κλπ θα δώσουν αμνηστία και στον  Προδότη (που έγραψε την τελευταία πράξη της προδοσίας) και στο σινάφι του, τον (ΓΑΠ.) αν και αυτός εδώ που τα λέμε  θα επικαλεστεί πως είναι Αμερικάνος άρα; το έργο του εξετέλεσε ο άνθρωπος ως φιλόπατρις Αμερικάνος. και θα γίνει ΚΑΙ επίτιμος διδάκτωρ στα αμερικάνικα πανεπιστήμια.(κάτι έχει τάξει και στον νυν... νεκροθάφτη τον Καλαματιανό)

όμως...

 ο Έλληνας αλήθεια; πού είναι; που είμαστε... πάλι ραγιάς κουμπάρε, πάλι;


Αν έγραφε ο Βάρναλης σε τέτοιους καιρούς δεν θα 'γραφε τον ΟΔΗΓΗΤΗ αλλά τους ΜΟΙΡΑΙΟΥΣ
ούτε καν τον ΚΥΡ ΜΕΝΤΙΟ αλλά τους ΜΟΙΡΑΙΟΥΣ.


1 σχόλιο:

  1. - Φταίει το ζαβό το ριζικό μας!
    - Φταίει ο Θεός που μας μισεί!
    - Φταίει το κεφάλι το κακό μας!
    - Φταίει πρώτ' απ' όλα το κρασί!
    Ποιος φταίει; ποιος φταίει; Κανένα στόμα
    δεν το βρε και δεν το 'πε ακόμα.

    Έτσι στη σκότεινη ταβέρνα
    πίνουμε πάντα μας σκυφτοί.
    Σαν τα σκουλήκια, κάθε φτέρνα
    όπου μας εύρει μας πατεί.
    Δειλοί, μοιραίοι κι άβουλοι αντάμα,
    προσμένουμε, ίσως, κάποιο θάμα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή