Εφυγες Γιωργη, βιάστηκες σε κούρασε και η αρρώστια και η πικρα, εφυγες δε περιμενες το καλοκαιρι, δεν με πριμενες, αραγε θα σε ξαναδώ;

Η Παρακμή

Φτωχέ ανθρωπάκο
ποιοι σου 'λαχε να καθορίσουν τη μοίρα σου
Κακόμοιρε,
ποιους άφησες να διαφεντέψουν τους κόπους σου,
σπατάλησες τη ζωή σου
όπως αυτοί σε δασκάλεψαν,
φτωχός κι αδύναμος πλέον
έρμαιο  στις ορέξεις τους.
  

Η Παρακμή

Μέχρι σήμερα η 'Ενωμένη' Ευρώπη είχε να αντιμετωπίσει μόνο την οικονομική κρίση, που πολύ εύκολα και γρήγορα την περιόρισαν στην αδύναμη, μικρότερη και ακυβέρνητη χώρα πιστεύοντας πως έτσι θα γλυτώσει η ίδια: ήτοι  τα... δυνατά μέλη της...
Ταυτόχρονα συμμετείχαν σε πολέμους, μακρυά απ' το σπίτι τους... βεβαίως, γιατί η 'Ενωμένη' Ευρώπη είναι Πολιτισμένη ηλίθιε, κακόμοιρε ..., Ευρωπαίε!
Αυτοί λοιπόν με τις γραβάτες και τα κάτασπρα πουκάμισα, αυτοί που μαζεύονται κι αποφασίζουν για τις τύχες των ανθρώπων αυτοί που κουνάνε το δάχτυλο και λένε για στόχους και προγράμματα αυτοί, που μόνο λεφτά βλέπουν παντού αποδεικνύεται ξεκάθαρα πλέον και για του εθελοτυφλούντες καλοβολεμένους Ευρωπαίους, απίστευτα ρηχοί ...
Αυτοί οι 'δυνατοί' Ευρωπαίοι, κατέστρεψαν και καταστρέφουν τη μια χώρα μετά απ' την άλλη αδιαφορώντας για τους Λαούς,.
Αυτοί  δημιουργούν φτώχεια, πρόσφυγες μετανάστες γιατί έτσι 'εξασφαλίζουν' την οικονομική τους ευμάρεια.
Οι ψυχές όμως που ξεσπίτωσαν,  οι άνθρωποι που απ' την μια στιγμή στην άλλη έχασαν τα πάντα  και βγήκαν στο δρόμο.
Οι άνθρωποι αυτοί με τα παιδιά στην αγκαλιά τους  που  διανύουν χιλιάδες χιλιόμετρα για να γλυτώσουν τις ζωές τους, δεν θα τους σταματήσουν φράχτες και τείχη, το Ευρωπαϊκό 'οικοδόμημα' θα καταρρεύσει χάρτινος πύργος... και μαζί και οι 'δυνατοί' αυτού του οικοδομήματος...
και Ο Ιστορικός του μέλλοντος πάλι θα πεί
Για μια ψωροκώσταινα που στάθηκε  στο ύψος του Ανθρώπου,
Για μια φτωχή κι αδύναμη χώρα που κράτησε τον ανθρώπινο πολιτισμό για άλλη μια φορά στις πλάτες της
Για ένα Λαό που όλοι στο Ευρωπαϊκό 'Οικοδόμημα' της ευημερίας και του πλούτου, 'έδειχναν' ως αποδιοπομπαίο τράγο, ήταν ο μόνος που έδωσε και την ψυχή του για να βοηθήσει τα κοπάδια των ξεριζωμένων ανθρώπων.
Για ένα νησί στο απέραντο γαλάζιο που μια γιαγιά, μάνα ζέστανε στην αγκαλιά της ένα μικρό προσφυγάκι....

Τέλος Εποχής

Βαρέθηκα
τα ίδια και χειρότερα ίδια
Βαρέθηκα
τους άσχετους και σχετικούς των πάντων
Βαρέθηκα
τους έξυπνους και πανέξυπνους
Βαρέθηκα
τους άκριτους και κριτές
εσάς όλους, Ηλίθιοι
Βαρέθηκα
Θα βουλώσω τ' αφτιά μου
Θα κλείσω τα μάτια μου
Θα μιλώ με την σιωπή μου
την καθημερινότητά σας
Βαρέθηκα
αφού δεν μπορείτε
να σκάσετε εσείς
αφού δεν μπορείτε
να χαθήτε εσείς
Θα κλείσω τα μάτια
Θα κλείσω τ' αφτιά

Βαρέθηκα
να με κρίνετε εσείς,  Τίμιοι! Ξερόλες! Σοφοί! Σπουδαίοι Καλοί κι Αδέκαστοι
να πάτε να γαμηθείτε όλοι σας
δεν ακούω δεν βλέπω
Σας έχω γραμμένους!
είναι
Η Τέλος Εποχή.

Απόφοιτοι σχολικής χρονιάς 2013-2014

 Ο σεισμός (Γενάρη-Φλεβάρη 2014) στο νησί της Κεφαλονιάς, για τους υποψήφιους 2013-2014 (για τους περισσότερους τουλάχιστο) ήταν Σωσμός!!!
Τυχεροί, κατά κάποιο τρόπο λοιπόν, πέρασαν σε σχολές που μερικοί ούτε στον... ύπνο τους! βεβαίως  υπήρξαν και άριστοι και μάλιστα με άριστες επιδόσεις εύγε σε όλους και
καλή συνέχεια στο ταξίδι ...

Ας μη μας φοβίζουν οι λέξεις. Ούτε οι έννοιες που αυτές φέρνουν. Πόσο πιό κακό υπάρχει στην λέξη ''εξέγερση'', απ' όσο στην λέξη ''προδοσία'', ''τυραννία'',''λεηλασία''; Ποιός πρέπει να ντρέπεται και να φοβάται; Αυτοί ή εμείς;

Ουδέν καινόν υπό τον ήλιον..*

     *..τίποτα καινούργιο δεν συμβαίνει. Όλα τα έχουμε ξαναδεί!

     Ο καθένας μόνος του και ένας-ένας δεν θα καταφέρουμε τίποτα.
     Τώρα που η επίθεση τους θα ενταθεί,
     ..τώρα που οι απάτριδες κυβερνήτες σκοπεύουν να δώσουν το αίμα, το δικό μας αίμα που έχουν τάξει ότι θα δώσουν στους τοκογλύφους,
     ..τώρα είναι η ανάγκη να βρεθούμε όλοι μαζί!

     Δεν χρειάζεται να συμφωνούμε με τον διπλανό μας σε όλα. Ούτε καν σε πολλά ή λίγα. Σε δυό-τρία βασικά αν συμφωνούμε, αρκεί!
     Δεν χρειάζεται σχεδόν ούτε καν να συμπαθούμε ο ένας τον άλλον! Ας αγαπάμε την πατρίδα και τα παιδιά μας, κι αυτό φτάνει.

     Όλα αυτά έχουν συμβεί δεκάδες φορές. Με άλλο τρόπο, με άλλο πρόσωπο. Και κάθε φορά η λύση ήταν μία: γενικός ξεσηκωμός.
     Πάντα υπήρξε η απογοήτευση πως τίποτα δεν κινείται, κανείς δεν αντιδρά,....
     ..κι όμως πάντα βρισκόταν ο ''τρελός'', ή η  ''κακιά στιγμή''  που θα ξεσήκωνε, ή μάλλον θα έβαζε την φωτιά στο φυτίλι της εξέγερσης.

     Ας μη μας φοβίζουν οι λέξεις. Ούτε οι έννοιες που αυτές φέρνουν.
     Πόσο πιό κακό υπάρχει στην λέξη ''εξέγερση'', απ' όσο στην λέξη ''προδοσία'', ''τυραννία'',''λεηλασία'';
     Ποιός πρέπει να ντρέπεται και να φοβάται; Αυτοί ή εμείς;

      Ποιός όμως κινδυνεύει να χάσει την ζωή του, το μέλλον των παιδιών του, κόπους και θυσίες και εργασία και βιός και υγεία;
     Εμείς, που στο χέρι μας είναι να διώξουμε τους προδότες, να ξανακερδίσουμε την ζωή που θέλουν να μας στερήσουν.

     Τώρα όμως! Πριν ματώσουμε περισσότερο!..
     Άλλη μιά επανάσταση δεν θάναι κάτι καινούργιο.
     Θάναι όμως μιά λύση..
     Ίσως όχι η ιδανική, αλλά αυτή που αυτοί μας έχουν αφήσει!..

Μαυροδάφνη γλυτώνεις από τα πουλιά αλλά απ τις βροχές κατακαλόκαιρο.... δύσκολα