Μονοπάτια του νού

Σπανίως πλέον αφήνω το νου μου ν αλητέψει
Δεν έκανα ταξίδια μακρινά...

Παίζω κρυφτό με τον χρόνο
Τρέμω το μέλλον αποφεύγω το παρελθόν
Βαρετό το παρόν
Φοβάμαι...

Χωστό πουλί

...

Αποχαιρετώντας το 2016

Έφυγε ο χρόνος ο παλιός μαζί
κι οι δυο μου φίλοι
εύχομαι ο νέος να ναι αλλιώς
μονο χαρές  να δίνει.

Καλό ταξίδι αγαπημένε μου ξάδελφε

Γύρισα ξαδελφάκι μου, στη ζεστασιά του σπιτιού μου
μετά τη γιορτή, οι μουσαφίρηδες, ένας ένας  έφυγαν,
σε πήραν, και μείς σε ακολουθήσαμε
ίσαμε τη τελευταία σου κατοικία
ανάμεσα από πολύ στενά δρομάκια
έφτασες  εκεί, που γυρισμό πια δεν έχει.
Αντιο Νικολιό
Αλήθεια τον είδες το γιο σου; το παλικάρι σου το άκουσες;
φτασμένος στο μποϋ σου σ αποχαιρέτησε αντρίκια,
σπάραξαν οι καλεσμένοι σου
Αντίο ξαδελφάκι μου
με τα γλυκόλογα της αδελφής σου
το Χρυσουλιό σου.
Αντίο φίλε μου και
για τη μάνα σου μη στενοχωριέσαι,
την παρηγορούν και τα δυο σου τα παιδιά
μάνα τους την έχουν.
Αντίο μοναδικέ μας φίλε
σιωπηλά, ο Μιχάλης ο Βασίλης ο Γιάννης και ο Γιάννης,
αλήθεια πρώτη φορά τόσο σοβαρός,
και γω, σαποχαιρετούμε.
Δεν ξέρω τι θα απογίνει η παρέα  δίχως
τη μοναδική σου, φυσική παρουσία

καλή αντάμωση Ξάδελφε.
ΥΓ
και μην ξεχάσεις, φιλιά στον Γιώργη

... παρά δήμον ονείρων

Ζω σε παράλληλο σύμπαν με το δικό μου

ξυπνάς ψαχουλεύοντας για τα γυαλιά σου στο κομοδίνο

μισοτελειωμένο το μπουκάλι με τη ρακή στο τραπέζι

μια σφίγγα δοκιμάζει τη τελευταία μπουκιά στο πιάτο

(την αφήναμε λέει για τους Άλλους )

ο Σουλτάνος του 21ου Αιώνα

Πως ο Ερτογάν "χτίζει" το Βασίλειό του...
Αφού ισχυριποιηθεί για τα καλά στο εσωτερικό, εκμεταλλευόμενος μικροθερμοκέφαλους  στρατιωτικούς και μια Ευρώπη σε παρακμή, σύντομα θα αρχίσει την επεκτατική του δράση, άντε γειά μας.

Εφυγες Γιωργη, βιάστηκες σε κούρασε και η αρρώστια και η πικρα, εφυγες δε περιμενες το καλοκαιρι, δεν με πριμενες, αραγε θα σε ξαναδώ;