Αποχαιρετώντας το 2016

Έφυγε ο χρόνος ο παλιός μαζί
κι οι δυο μου φίλοι
εύχομαι ο νέος να ναι αλλιώς
μονο χαρές  να δίνει.

Καλό ταξίδι αγαπημένε μου ξάδελφε

Γύρισα ξαδελφάκι μου, στη ζεστασιά του σπιτιού μου
μετά τη γιορτή, οι μουσαφίρηδες, ένας ένας  έφυγαν,
σε πήραν, και μείς σε ακολουθήσαμε
ίσαμε τη τελευταία σου κατοικία
ανάμεσα από πολύ στενά δρομάκια
έφτασες  εκεί, που γυρισμό πια δεν έχει.
Αντιο Νικολιό
Αλήθεια τον είδες το γιο σου; το παλικάρι σου το άκουσες;
φτασμένος στο μποϋ σου σ αποχαιρέτησε αντρίκια,
σπάραξαν οι καλεσμένοι σου
Αντίο ξαδελφάκι μου
με τα γλυκόλογα της αδελφής σου
το Χρυσουλιό σου.
Αντίο φίλε μου και
για τη μάνα σου μη στενοχωριέσαι,
την παρηγορούν και τα δυο σου τα παιδιά
μάνα τους την έχουν.
Αντίο μοναδικέ μας φίλε
σιωπηλά, ο Μιχάλης ο Βασίλης ο Γιάννης και ο Γιάννης,
αλήθεια πρώτη φορά τόσο σοβαρός,
και γω, σαποχαιρετούμε.
Δεν ξέρω τι θα απογίνει η παρέα  δίχως
τη μοναδική σου, φυσική παρουσία

καλή αντάμωση Ξάδελφε.
ΥΓ
και μην ξεχάσεις, φιλιά στον Γιώργη

... παρά δήμον ονείρων

Ζω σε παράλληλο σύμπαν με το δικό μου

ξυπνάς ψαχουλεύοντας για τα γυαλιά σου στο κομοδίνο

μισοτελειωμένο το μπουκάλι με τη ρακή στο τραπέζι

μια σφίγγα δοκιμάζει τη τελευταία μπουκιά στο πιάτο

(την αφήναμε λέει για τους Άλλους )

ο Σουλτάνος του 21ου Αιώνα

Πως ο Ερτογάν "χτίζει" το Βασίλειό του...
Αφού ισχυριποιηθεί για τα καλά στο εσωτερικό, εκμεταλλευόμενος μικροθερμοκέφαλους  στρατιωτικούς και μια Ευρώπη σε παρακμή, σύντομα θα αρχίσει την επεκτατική του δράση, άντε γειά μας.

Εφυγες Γιωργη, βιάστηκες σε κούρασε και η αρρώστια και η πικρα, εφυγες δε περιμενες το καλοκαιρι, δεν με πριμενες, αραγε θα σε ξαναδώ;

Η Παρακμή

Φτωχέ ανθρωπάκο
ποιοι σου 'λαχε να καθορίσουν τη μοίρα σου
Κακόμοιρε,
ποιους άφησες να διαφεντέψουν τους κόπους σου,
σπατάλησες τη ζωή σου
όπως αυτοί σε δασκάλεψαν,
φτωχός κι αδύναμος πλέον
έρμαιο  στις ορέξεις τους.
  

Η Παρακμή

Μέχρι σήμερα η 'Ενωμένη' Ευρώπη είχε να αντιμετωπίσει μόνο την οικονομική κρίση, που πολύ εύκολα και γρήγορα την περιόρισαν στην αδύναμη, μικρότερη και ακυβέρνητη χώρα πιστεύοντας πως έτσι θα γλυτώσει η ίδια: ήτοι  τα... δυνατά μέλη της...
Ταυτόχρονα συμμετείχαν σε πολέμους, μακρυά απ' το σπίτι τους... βεβαίως, γιατί η 'Ενωμένη' Ευρώπη είναι Πολιτισμένη ηλίθιε, κακόμοιρε ..., Ευρωπαίε!
Αυτοί λοιπόν με τις γραβάτες και τα κάτασπρα πουκάμισα, αυτοί που μαζεύονται κι αποφασίζουν για τις τύχες των ανθρώπων αυτοί που κουνάνε το δάχτυλο και λένε για στόχους και προγράμματα αυτοί, που μόνο λεφτά βλέπουν παντού αποδεικνύεται ξεκάθαρα πλέον και για του εθελοτυφλούντες καλοβολεμένους Ευρωπαίους, απίστευτα ρηχοί ...
Αυτοί οι 'δυνατοί' Ευρωπαίοι, κατέστρεψαν και καταστρέφουν τη μια χώρα μετά απ' την άλλη αδιαφορώντας για τους Λαούς,.
Αυτοί  δημιουργούν φτώχεια, πρόσφυγες μετανάστες γιατί έτσι 'εξασφαλίζουν' την οικονομική τους ευμάρεια.
Οι ψυχές όμως που ξεσπίτωσαν,  οι άνθρωποι που απ' την μια στιγμή στην άλλη έχασαν τα πάντα  και βγήκαν στο δρόμο.
Οι άνθρωποι αυτοί με τα παιδιά στην αγκαλιά τους  που  διανύουν χιλιάδες χιλιόμετρα για να γλυτώσουν τις ζωές τους, δεν θα τους σταματήσουν φράχτες και τείχη, το Ευρωπαϊκό 'οικοδόμημα' θα καταρρεύσει χάρτινος πύργος... και μαζί και οι 'δυνατοί' αυτού του οικοδομήματος...
και Ο Ιστορικός του μέλλοντος πάλι θα πεί
Για μια ψωροκώσταινα που στάθηκε  στο ύψος του Ανθρώπου,
Για μια φτωχή κι αδύναμη χώρα που κράτησε τον ανθρώπινο πολιτισμό για άλλη μια φορά στις πλάτες της
Για ένα Λαό που όλοι στο Ευρωπαϊκό 'Οικοδόμημα' της ευημερίας και του πλούτου, 'έδειχναν' ως αποδιοπομπαίο τράγο, ήταν ο μόνος που έδωσε και την ψυχή του για να βοηθήσει τα κοπάδια των ξεριζωμένων ανθρώπων.
Για ένα νησί στο απέραντο γαλάζιο που μια γιαγιά, μάνα ζέστανε στην αγκαλιά της ένα μικρό προσφυγάκι....