Μ. Αναγνωστάκης

Δρόμοι παλιοί που αγάπησα και μίσησα ατέλειωτα
κάτω απ’ τους ίσκιους των σπιτιών να περπατώ
νύχτες των γυρισμών αναπότρεπτες κι η πόλη νεκρή

Την ασήμαντη παρουσία μου βρίσκω σε κάθε γωνιά
κάμε να σ’ ανταμώσω κάποτε φάσμα χαμένο του πόθου μου κι εγώ

Ξεχασμένος κι ατίθασος να περπατώ
κρατώντας μια σπίθα τρεμόσβηστη στις υγρές μου παλάμες

Και προχωρούσα μέσα στη νύχτα χωρίς να γνωρίζω κανένα
κι ούτε κανένας κι ούτε κανένας με γνώριζε με γνώριζε

Πέμπτη 25 Δεκεμβρίου 2025

Χριστούγεννα 2025

Δύσκολα τα πρώτα Χριστούγεννα και δεν σού στειλα λίγο λάδι, σκέφτηκα χαζός, τι να το κάνεις, να φώτιζες λίγο το δκοτάδι όσο χρειάζεται για νά ρθουν οι φίλοι σου ... μου υποσχέθηκε θα το κάνει ο Νίκος. Ο Κωστής πάντα στό λεγα είναι άξιος θα συνεχίσει... τίποτα δεν πάει στράφι· ο καρπός σου, και η Αμαλία !

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου