Μ. Αναγνωστάκης

Δρόμοι παλιοί που αγάπησα και μίσησα ατέλειωτα
κάτω απ’ τους ίσκιους των σπιτιών να περπατώ
νύχτες των γυρισμών αναπότρεπτες κι η πόλη νεκρή

Την ασήμαντη παρουσία μου βρίσκω σε κάθε γωνιά
κάμε να σ’ ανταμώσω κάποτε φάσμα χαμένο του πόθου μου κι εγώ

Ξεχασμένος κι ατίθασος να περπατώ
κρατώντας μια σπίθα τρεμόσβηστη στις υγρές μου παλάμες

Και προχωρούσα μέσα στη νύχτα χωρίς να γνωρίζω κανένα
κι ούτε κανένας κι ούτε κανένας με γνώριζε με γνώριζε

Κυριακή 7 Δεκεμβρίου 2025

Σε τυφλώνει το Σκοτάδι

Κυριακή 7 Δεκεμβρίου 2025 40 ημέρες στο σκοτάδι. κ ύστερα ατέλειωτο το φως. συνηθίζεις το σκοτάδι. δυσκολεύτηκα να σε δω. Έχει φεγγάρια; ίσκιους κηπαρισιών; το φεγγάρι κρύφτηκε απτά κηπαρίσια. το προλάβαμε και σήμερα το φεγγάρι, ξέρω πως μας άκουσες κραυγάζοντας σιωπηλά σαποχαιρετίσαμε. απο μικρός φοβόμουν το σκοτάδι το μαύρο συνηθίζεται λες;

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου