Ρόδα και Μπανέλα (Τσέρκουλο)

Βρήκα τυχαία αυτή την Φωτογραφία στο διαδίκτυο και θυμήθηκα τα παιδικά μου χρόνια στο σπίτι μας στις Μαργαρίτες στα "Χαλικούτηκα"
Ατέλειωτα χιλιόμετρα στους χωματόδρομους με την μπανέλα και το τσέρκουλο καουτσούκ από ρόδα αυτοκινήτου  ή μικρού ποδηλάτου  (σπάνιο είδος) ή σιδερένιο από ξύλινο βαρέλι...
Τυχερός εγώ λόγω του Τσαγκάρη του Νονού μου, φόραγα πέδιλα (αν και ντρεπόμουν γι αυτό) γιατί τα περισσότερα παιδιά ήταν ξυπόλητα, τρέχοντας (αλήθεια πάντα έτρεχα πριν ακόμα το κάνει ο Βέγγος)  πάνω στα "κατσοπρίνια" (αγγάθια) που έπεφταν από τις "δεματές" (με κλαδιά από πουρνάρια) που μετέφεραν τα γαϊδούρια  για τα καμίνια...

Δεν ξέρω τον χρόνο της συγκεκριμένης Φωτογραφίας ... τυχερός ο μικρός: μπορεί να "βγάλει" δύο τσέρκουλα από το κέντρο της ρόδας με φαλτσέτα και με ένα σύρμα να φτιάξει μια μπανέλα..

Δεκαετία του '60 δυστυχώς σπάνιες οι φωτογραφίες της εποχής... και τι δεν θάδινα να είχα μια παρόμοια  να κάνω ταχυδακτυλουργικά με την μπανέλα μου ... επίδειξη πάνω κάτω στα σοκάκια... ή πάνω στο τσιμεντένιο "μπεντένι" του σχολείου: στενό, αλλά  ιδανικό για  ρόδα μικρού ποδηλάτου (εκείνα με τις τρείς ρόδες... που ποτέ δεν είχα, κατάφερα όμως τέλος Δημοτικού να αποκτήσω κανονικό ποδήλατο ΕΣΚΑ!!! χαχαχα)

ΥΓ

Βέβαια μπορεί να μην είχα ποδήλατο αλλά  λόγω του αδελφού Αρχιμήδη και του ξαδέλφου Κόκολου είχαμε σπίτι το μοναδικό ίσως στο χωριό πατίνι!!! καλά ακούσατε αλλα τι πατίνι: βεβαίως με κάθισμα!!! βεβαίως και φανάρι!!! ακόμα και φρένο είχε!!! πατέντα: Αρχιμήδης - Κόκολος

...................

...αχ τι γκρίνια από τους γείτονες για το θόρυβο από τα ρουλεμάν ... 

...αχ πού 'σαι νιότη πού 'λεγες ....