Μ. Αναγνωστάκης

Δρόμοι παλιοί που αγάπησα και μίσησα ατέλειωτα
κάτω απ’ τους ίσκιους των σπιτιών να περπατώ
νύχτες των γυρισμών αναπότρεπτες κι η πόλη νεκρή

Την ασήμαντη παρουσία μου βρίσκω σε κάθε γωνιά
κάμε να σ’ ανταμώσω κάποτε φάσμα χαμένο του πόθου μου κι εγώ

Ξεχασμένος κι ατίθασος να περπατώ
κρατώντας μια σπίθα τρεμόσβηστη στις υγρές μου παλάμες

Και προχωρούσα μέσα στη νύχτα χωρίς να γνωρίζω κανένα
κι ούτε κανένας κι ούτε κανένας με γνώριζε με γνώριζε

Τετάρτη 1 Ιανουαρίου 2014

Πρωτοχρονιά, 2014

Ξέχασα: το φλουρί έτυχε στη γιαγιά ...
από το πρωί η Ρίτα γλυκοκοίταζε το memory stick
και σχολίασε πως θάναι δικό της με τον ένα ή τον άλλο τρόπο
το πήρε με τον ...άλλο τρόπο
Καλή Χρονιά
με λιγότερη μιζέρια
περισσότερη χαρά...

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου